GothicKlan

Chantal

-Mój jest okropny... - Wstała z ziemi. - Potęguje bół pare tysiecy razy... nawet najbrobniesze zadrapanie boli jakby mnie mieczem rozcinali... - w jej oku pojawiła się łza.

Cynober

- Ja... ja już nie odczuwam żadnego bulu. Przyzwyczaiłem się do niego. Pomyśle. Może bede mógł ci jakoś pomódz.

Chantal

-Naprawde/ - powiedziała podchodząc do Cynobra. Była bardzo blisko. - Jesteś w stanie nad nim zapanować?

Cynober

Niezaszkodzi spróbować. Może się uda.

Chantal

Dziewczyna rzuciła mu się na szyję.
-Dziękuję..

Cynober

On objął ją ramieniem i powiedzial:
- Jeszcze nie ma za co. Ale zrobie wszystko co w mojej mocy by ci pomodz.

Chantal

Dziewczyna wtuliła się w Cynobera. Po raz pierwszy poczuła się bezpieczna. Od pewnego czasu czula niepokój... teraz to prysnęło.

Cynober

Cynober patrzył na nią i coś poczuł. Coś bardzo przyjemnego ale obcego zarazem.

Chantal

Dziewczyna podeszła do pobislkiego strumyka. Opłukała twarz wodą.
-Okropnie sie czuję...

Cynober

- Co się dzieje? - Zapytał się Cynober.

Gość

Rhox odszedł w bok usiadł i oparł sie o drzewo. Wyglądął jakby spał ale miał otwarte oczy. Po chwili podleciał ptak usiadł mu na ramieniu. Wtedy Rhox pomału wstał i powiedział
- Wracam do klasztoru, gdybyście mnie potrzebowali powiedzcie "Przyjdź".
Zamknął oczy i zniknął.

Chantal

Chantal popatrzała na miejsce, gdzie wcześniej stał Rhox. Westchnęła.
-Nie wiem. Wilk się chyba buntuje... - chwyiła się za głowę.

Cynober

- Hmmm... Hmmm... Pomyślmy. Musisz wyciszyć ciało i umysł. To powinno pomódz.

Chantal

Dziewczyna podeszła do pobliskiego strumyka i nadrała woy w ręce. Ochlapala twarz. Usiadła na skale obrośniętej mchem. Zakneła oczy i się wyciszła.

Cynober

Cynober postanowił troche pomedytować ale zamiast usiąść na ziemi lub skale na jego plecach wyrosły ogromne skrzydła smoka które zaczęły się poruszać w góre i w dół. Chłopak podleciał troche do góry i usrzymaywał się w pozycji jakby siedzącej.